Leven met atopisch eczeem

“Atopisch eczeem is een chronische aandoening die eigenlijk op allerlei verschillende momenten op kan duiken. Bij mij is dat bijvoorbeeld wanneer ik stress heb of wanneer ik bepaalde voeding eet.”

Toen Sharona geboren was, kwam eigenlijk al heel snel naar voren dat ze atopisch eczeem had. “Het was iets dat altijd aanwezig was, en waar ik dus ook rekening mee moest houden. Ik moest leren leven met atopisch eczeem. Ik kreeg bijvoorbeeld altijd bakjes met speciaal eten mee, en daardoor voel je je wel snel anders. En dat is best moeilijk.”

Eczeem en de invloed op mijn sociale leven

De huidaandoening van Sharona heeft ook veel invloed gehad op haar sociale leven. “Het leek een tijdje alsof ik over het eczeem was heen gegroeid, en alsof ik dus een leven zonder eczeem had. In mijn puberteit kwam het toch weer terug. Dat was echt een klap voor me. Het was bijvoorbeeld heel erg zichtbaar op mijn handen, en je handen zijn natuurlijk toch een soort visitekaartje. Ik was veel bezig met wat andere mensen ervan zouden vinden.”

“Gelukkig hebben mijn ouders en de dokters me geholpen om me door deze periodes heen te manoeuvreren. Toch heeft het absoluut een grote invloed gehad op mijn omgeving en sociale leven.”

De gevolgen van atopisch eczeem

“Ik heb altijd wel een bepaalde vorm van onzekerheid gehad. Vooral omdat je voor je gevoel door een huidaandoening altijd anders bent. Die onzekerheid heeft wel echt lang aangehouden bij mij. Maar vanaf mijn 25e, toen ik zelf wat meer in mijn kracht begon te staan, begon dit te veranderen. Ik ging kijken: wat kan ik er zelf aan doen om me beter te gaan voelen? Vanaf dat moment ben ik een iets ander pad gaan bewandelen. Een meer holistisch pad, waarin ik niet alleen meer heb gekeken naar de huidaandoening aan de buitenkant, maar vooral naar hoe ik mezelf van binnenuit nog beter kon ondersteunen.”

“Met behulp van allerlei specialisten ben ik toen gaan kijken naar mijn voeding, maar ook bijvoorbeeld naar de gedachtes die ik had. Dus eigenlijk alles wat er aan de binnenkant speelde. Ik ben veel innerlijk werk gaan doen en toen is mijn huid in een redelijk korte tijd enorm opgeknapt. En gelukkig is mijn huid nu al een hele tijd rustig.”

Ook vond ze haar uitlaatklep in het schrijven. Het op papier zetten van haar gevoelens en gedachten hielp haar om bewuster met haar aandoening om te gaan. Dit leidde tot een leven waarin haar eczeem naar de achtergrond verplaatste en ze zich comfortabeler voelde.

Het verhaal van huidheld Sharona werd mogelijk gemaakt door AquaCell.

Fotografie: Susan Mohamad

Wat is jouw verhaal?

Heb jij ook een huidaandoening en wil je anderen motiveren met jouw verhaal? Dat zou fantastisch zijn! Stuur simpelweg een mailtje naar Gerdy (groest@huidfonds.nl) en wij komen graag met je in contact. We kijken uit naar jouw inspirerende verhaal en de mogelijkheid om samen anderen te helpen. Laat van je horen!