De oorzaak van hyperhidrosis is meestal niet bekend. Vaak ontstaat hyperhidrosis in de puberteit. De klachten blijven vele jaren bestaan. Hyperhidrosis is vaak erfelijk: bij 30 tot 50% van de mensen met hyperhidrosis komt het in de familie voor. De prikkel om te gaan zweten ontstaat in de hersenen. Deze prikkel wordt doorgegeven aan de zweetklieren. De zweetklieren maken dan zweet. Wanneer alle zweetklieren over het gehele lichaam te actief zijn, kan dit komen door een ander probleem, bijvoorbeeld:

• Doordat iemand veel te zwaar is

• Bij een ziekte zoals tuberculose, ziekten van de schildklier of kanker

• Het gebruik van bepaalde medicijnen

• Door psychische oorzaken.

In de meeste gevallen is er geen duidelijke oorzaak aan te wijzen, dit wordt dan idiopatische hyperhidrose genoemd.

Bij hyperhidrosis zijn bepaalde delen van het lichaam regelmatig erg vochtig door te veel zweet. Dat kan zijn:

• Aan de binnenkant van de handen

• In de oksels

• In het gezicht of op de hoofdhuid

• Op de borst en rug

• In de liezen

• Op de voetzolen

Door te veel zweten kan de huid ook vies gaan ruiken. De vieze geur bij zweetvoeten is vaak een groot probleem. Bij zweetvoeten kun je ook eerder last krijgen van bepaalde ziekten van de huid en de nagels, zoals schimmels. Te veel zweten in de oksels zorgt ervoor dat de kleding steeds nat is. Mensen die hier last van hebben, moeten meerdere keren per dag kleding verwisselen. Vaak wordt geprobeerd dit op te lossen door het dragen van donkere en wijde kleding.

Bij hyperhidrosis van de handen zijn de handen vochtig of zelfs erg nat. Dit kan problemen geven. Bijvoorbeeld dat men zich schaamt om iemand een hand te geven. Ook het schrijven op papier kan lastig zijn, want het papier wordt nat door het zweet.

Soms ontstaat ‘verweking’ van de huid en wordt de huid bleek van kleur met rimpels, alsof men te lang met de handen in het water is geweest.

Hyperhidrosis op het voorhoofd en op de behaarde hoofdhuid heeft tot gevolg dat er zweet van het gezicht afdruipt. Dit kan storen bij sociale contacten.

Hyperhidrosis is niet besmettelijk.

Het is mogelijk om een indruk te krijgen van de hoeveelheid zweet die iemand maakt met de jodiumzetmeel proef. Bij deze proef wordt de huid goed afgedroogd en ingesmeerd met een jodiumoplossing. Daarna wordt zetmeel (een soort meel) over de huid gestrooid. Zetmeel reageert met jodium als er zweet op de huid zit en dat geeft een blauwe of zwarte kleur aan de huid. Meestal is een zweettest niet nodig en kan de arts zo zien of er sprake is van hyperhidrosis.