Een buurvrouw wees Sharita erop dat zij vitiligo had. “Het gaat nooit meer weg, het wordt alleen maar erger”, zei ze. De toen elfjarige Sharita schrok daar best wel van. Met haar ouders ging ze naar de huisarts. Drie maanden later kreeg ze te horen dat ze inderdaad vitiligo had. Wat begon met een plekje in haar zij, had zich in die drie maanden tijd al over haar hele lichaam verspreid.
Vitiligo is een chronische huidaandoening waarbij de pigmentcellen kapot gaan en geen melanine meer aanmaken. Hierdoor ontstaan er witte vlekken op de huid of zelfs in het haar. In Nederland komt vitiligo bij ongeveer 240.000 mensen voor, Sharita (31) is hier een van.
Lichttherapie en camouflage
De ouders van Sharita hebben heel veel voor haar gedaan. “We zijn naar Chinese dokters geweest, ik heb bepaalde theeën gehad en we hebben lichttherapie gedaan.” De meeste behandelingen werden door de verzekering vergoed. De lichttherapie was wel duur, daar moesten haar ouders dan ook voor sparen. De UVB-straling gaf Sharita weer een bruin gezicht, maar op haar lichaam sloeg de therapie niet aan. Haar lichaam verstopte ze daarom in haar kleding. Ze droeg lange mouwen en coltruien, ook in de zomer. Op haar zestiende begon ze met het camoufleren van haar gezicht, nadat ook daar de lichttherapie geen effect meer had.
Sociaal contact
Op school legde Sharita uit wat haar huidaandoening inhield. De mensen die dicht bij haar stonden, reageerden begripvol. Door buitenstaanders werd ze wel aangestaard of zelfs gepest. Zwemmen, iets waar ze enorm van hield, deed ze daarom niet meer. Social contact was door haar vitiligo extra moeilijk voor de verlegen Sharita. Toch heeft het niet veel invloed gehad op haar liefdesleven. “Eigenlijk heb ik altijd wel vriendjes gehad”, vertelt Sharita. Voor hen was haar vitiligo nooit een probleem. Toen ze haar huidige vriend leerde kennen, zat ze helemaal onder de vlekken.
“Je koptelefoon geeft af”
Op latere leeftijd kreeg Sharita vaker te horen dat haar vitiligo haar heel mooi staat en dat ze zich niet hoeft te schamen. “Ik ben ook wel eens naar een festival geweest en de hele dag door kreeg ik complimenten over hoe mooi ik eruit zag.” De laatste tijd staat Sharita niet meer zo stil bij haar vitiligo, maar soms wordt ze er nog wel aan herinnerd. Zo zei een vrouw onlangs tegen haar dat de koptelefoon die ze om haar nek had hangen op haar huid afgaf. Toen dacht Sharita: “Oh ja, ik heb vitiligo.”
Eén kleur
Nu Sharita door haar vitiligo bijna helemaal blank is, ondergaat ze geen behandelingen meer. “Ik vind het nu eigenlijk wel mooi”. Sinds een jaar of twee heeft ze haar vitiligo geaccepteerd, vooral dankzij haar vriend. Die heeft haar zover gekregen dat ze zichzelf liet zien en stopte met camoufleren. Dit jaar heeft ze zelfs weer een bikini gekocht en gaat ze daarmee naar het strand! “Ik merk dat ik nu mezelf ben en eindelijk kan laten zien wie ik ben.”
Ambities
Sinds augustus 2016 werkt Sharita als social media expert en freelance publiciteitsmedewerker voor haar eigen bedrijf, Hart Producties. Of ze haar vakkennis zou willen gebruiken om een platform voor vitiligo te creëren? Die ambitie heeft Sharita zeker, maar voor nu focust ze zich op haar bedrijf. “Misschien over vijf jaar, als ik écht succesvol ben!” Wel wil ze anderen graag al een mooie boodschap meegeven: “Accepteer jezelf gewoon zoals je bent. Na moeilijke tijden komen ook weer leuke tijden, als je het maar gelooft!”
Fotografie: Madeleine Sars
Lees meer over Vitiligo